Gemeenteweekend

‘SAMEN MEE MET GA JE MEE’
Zo kijken we er naar uit, zo is het gemeenteweekend alweer achter de rug.
Doet mij denken aan toen ik vroeger op mijn vriendinnetje wachtte. Een uur
leek wel een halve dag te duren. Toen we bij elkaar waren leek de hele avond
maar een uur te duren. Zo voorbij, maar veel om over terug te dromen.
Zo ook het weekend. Fietsende in korte broeken en jurken gehulde PKN ‘ers
van Leek / Tolbert en Zevenhuizen genoten van een prachtige natuurlijke route,
terwijl de gesprekken onderweg maar door gingen. Terug op de basis bij het
paradijsje van Ruurd en Baukje, waar mening campinghouder jaloers op kan
zijn, werden de springkussens al uitgetest door jong- en oudere jeugd, terwijl
het zonnetje zich uitleefde op de soms nog blanke huidjes.
Langzamerhand arriveerden ook degenen met rammelende magen, die op de
barbecue afkwamen. Leutje glaasjes met een net zo’n klein neutje erin, bracht
voor velen de sfeer erin en lieten de wangen blozen. Het werd een gezellige,
verbindende en tot op de puntjes verzorgde avond. Tafels gevuld met heerlijke
hapjes en bijbehoren. Vurige barbecues waarop rauw vlees veranderde in
hapklare brokken. Zelfgemaakte koude pizza’s werden in een wonderlijke oven
geschoven en kwamen er lekkerder uit als uit een driesterren restaurant. En
ook de frisdrank en goudgele rakkers wisten hun weg te vinden om de hete
hapjes te blussen.
Daarna thuis snel te bed om de volgende morgen naar koster Ruurd te gaan die
zijn grote schuur met tientallen vrijwilligers had omgetoverd tot een heuse
kerk. Het gretige volk stroomde toe uit alle windstreken, waardoor elke zetel
werd bezet. Spirit speelde de sterren van de hemel, de drie preekconsulenten
wisten als een drie-eenheid, samen met een aantal enthousiaste jongeren ons
mee te nemen, n.a.v. het thema ‘Ga je mee… ….. In het spoor van Jezus
En zowaar wisten Manuel en een net zo enthousiaste vriendin, ons allen mee te
krijgen. Normaal zijn we, of we er met tien seconden lijm aan vast geplakt zijn,
niet van onze stoelen af te krijgen, wisten zij ons nu laten klappen, dansen,
draaien, handen in de lucht steken en meezingen, dat het een lieve lust was.
Aan het eind zorgden kinderen dat er met de zegewens luchtbelletjes over ons
allen ‘IN DE HOGE, IN DE HOGE’ gingen. Wat hadden we ons nog meer te
wensen!
En daarna was er koffie, thee en fris en verbindende, wie weet reis-
gesprekken. Mooi toch!
Een prachtig weekend met dank aan allen die dit mogelijk hebben gemaakt.
Jan Willem.